Obecna forma świątyni powstała w latach  1924–29 świątynię po przebudowie wg projektu architekta Richarda Iwana z Zabrza. Po II wojnie światowej, z wyniku przesiedleń ludności niemieckiej w Lądku-Zdroju pozostała grupa około 15 protestantów. Nie było ich stać utrzymać świątynię, dlatego zapadła decyzja o jej zamknięciu.
Wyposażenie kościoła uległo rozproszeniu, wedle książki prof. W.Ciężkowskiego:
– ławki trafiły do kościoła parafialnego w Lądku-Zdroju;
– obraz Św. Salwatora trafił do kościoła parafialnego w Lądku-Zdroju;
– organy sprzedano do kościoła w Środzie Śląskiej (wiele wskazuje na to, że ta informacja jest błędna);
– mechanizm zegara z wieży kościelnej został zamontowany w parku, gdzie służył do napędzania zegara kwiatowego;
– kogut z wieży kościelnej, po pożarze w 1999 roku zabezpieczony został w magazynach ZBK (dzisiejszy LUK);
– witraże podobno zabezpieczono na strychu w szpitalu w Stroniu Śląskim;

Nieznany pozostaje los reszty wyposażenia, w tym chrzcielnicy i figurki zdobiącej ramę witrażową.

Poszukujemy informacji dot. witraży z lądeckiego kościoła ewangelickiego – w szczególności zdjęć. Te, które posiadamy, określane są jako zdjęcia lądeckich witraży, niestety nie posiadamy na chwilę obecną materiału porównawczego w postaci zdjęć archiwalnych.