Aleksander Ostrowicz przyszedł na świat 11 lipca 1839 w Gostyniu jako syn Walentego i Teodory z Moralińskich. Tam też ukończył szkołę podstawową. Naukę kontynuował w gimnazjum w Lesznie i Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1860 roku rozpoczął studia na Śląskim Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu na wydziale teologii. Wkrótce jednak porzucił ją na rzecz medycyny. Studia medyczne ukończył w 1867 roku uzyskując stopień naukowy doktora medycyny i chirurgii na podstawie rozprawy pt.: De trichina spirali et trichinosi. Dissertatio inauguralis Vratislaviae (“O włośniu krętym i włośnicy. Rozprawa dla otwarcia stopnia naukowego we Wrocławiu”), napisanej pod kierunkiem prof. Ottona Spielberga.
Początkowo pracował w Poznaniu jako lekarz w szpitalu miejskim, następnie w 1875 roku przeprowadził się do Lądka-Zdroju, położonego w hrabstwie kłodzkim, znanego wówczas w całych Niemczech uzdrowiska.
Po trzech latach pracy objął posadę lekarza w zakładzie wodoleczniczym Thalheim, przy obecnej ul. Ignacego Jana Paderewskiego (1878 r.), by dwa lata później zostać jego dyrektorem. Aleksander Ostrowicz otrzymał od władz państwowych tytuł królewskiego radcy sanitarnego.
Aleksander Ostrowicz był czynnym obywatelem miasta Lądka-Zdroju, razem z Karlem Wehse założył Towarzystwo Upiększania Miasta. Zasiadał też w miejscowej radzie miejskiej.
Napisał pierwszy przewodnik po Lądku-Zdroju w języku polskim, skłoniła go do tego zwłaszcza duża ilość Polaków przyjeżdżających na kurację do Lądka-Zdroju z Wielkopolski i Śląska. Przewodnik po tytułem “Landek w Hrabstwie Kłodzkim w Szląsku. Podręcznik informacyjny dla gości kąpielowych” ukazał się nakładem autora w 1881 r.
Zmarł 1 lutego 1903 roku w swojej willi przy obecnej ul. Tadeusza Kościuszki 27 w Lądku-Zdroju i został pochowany na nowym cmentarzu katolickim. Autorem płaskorzeźby na jego grobie jest lądecki rzeźbiarz Paul Thamm.

[Na podstawie Wikipedii]